Ik kom uit West-Berlijn. Als 18-jarige stond ik te springen op de muur toen die werd afgebroken. West-Berlijn was vanwege de geallieerde status altijd vrij van Duitse militairen. Er werden mensen geworven. Uit pure nieuwsgierigheid heb ik mij aangemeld voor het leger en eindigde in een Oost-Duitse kazerne in een divisie vergelijkbaar met de Marechaussee. Ik was zwaar teleurgesteld door de zelfverdedigingslessen die we kregen tijdens mijn dienstplicht. De lessen waren waardeloos. We mochten elkaar niet eens aanraken. Het was totaal niet realistisch.

Tijdens mijn studie Politicologie raakte ik bevriend met een jongen uit Israël. Hij had ook in het leger gezeten, kende Krav Maga en beoefende dat nog steeds. Ik raakte direct geïntrigeerd door zijn handen. Zijn knokkels lagen open na zijn vorige les. Ik dacht: “Dit is serieus. Dit is echt. Dit moet wel realistische zelfverdediging zijn.”

Kort daarna schreef ik mij in bij Trojan Power Academy, in 2015 nog Trainingscentrum Helena, en deed dezelfde week nog mee aan ‘Fight Club’. Ik dacht dat ik met mijn achtergrond goed was voorbereid, maar bij het sparren bleek ik onervaren en werd ik met de staart tussen de benen naar huis gestuurd. Het motiveerde mij onmiddellijk om Krav Maga te leren. Inmiddels zit ik op P5 en wil ik volgend jaar de IKMF CIC opleiding gaan doen. Daarna mag ik ook les gaan geven. Ik weet van mezelf dat ik een goede docent ben en vind het leuk om Krav Maga van verschillende kanten te leren en beheersen. Het is weer het opdoen van een nieuwe ervaring waar ik naar uitkijk.

Krav vergroot mijn gevoel van veiligheid. Ik weet dat ik mijzelf kan verdedigen. Ik ben niet bang en dit zelfvertrouwen straal ik uit. Ik sta sterker in mijn schoenen en sterker voor de klas. Ik laat mij niet intimideren, maar heb ook niet meer de behoefte om voor mijn trots of ego te moeten opkomen. Het is een zelfvertrouwen dat mij kalmte en rust geeft. Ik raak niet meer zo opgefokt. Door Krav heb ik geleerd om beter met emoties zoals woede om te gaan. 

Het is hetzelfde gevoel van veiligheid dat mensen nodig hebben om zich te kunnen ontplooien. Als leraar ben je verantwoordelijk voor een veilig leerklimaat, waarin leerlingen optimaal kunnen leren. Dat betekent dat je je vrij voelt om je uit te spreken, fouten te maken en te mogen zijn wie je bent. Kennis moet wel getoetst kunnen worden. Ik ben geen voorstander van een zekere vrijblijvendheid daarin. Voor sommige leerlingen is presteren moeilijk en gaat het gepaard met een zekere druk. Sommigen lopen daarvan weg. Ik geloof dat dit ook voor deze leerlingen met de juiste technieken mogelijk is, dat we hen kunnen laten zien hoe leuk het kan zijn om goed te presteren en dat zij daarin kunnen groeien.”