Er zit een man in zijn woonkamer als hij plotseling geschreeuw hoort, voor zijn huis. Hij gaat kijken wat er aan de hand is. Hij ziet overal buurtbewoners in rep en roer. “De dijken gaan breken! Iedereen moet evacueren!” roept een van de buren. En ja, er lijkt een serieuze overstroming aan te komen. De man gaat terug zijn woning binnen. ‘Ik evacueren?’ denkt hij. ‘Dat ga ik niet doen. Ik heb altijd goed geleefd, ik heb niks te vrezen. Mijn geloof zal me redden.’ De man verlaat niet zijn huis.

Eind van de dag breken de dijken en moet de man toch naar zijn zolderkamer en uiteindelijk op het dak gaan zitten om droog te kunnen blijven. Alle andere buurtbewoners zijn inmiddels vertrokken en hij blijft alleen over, omringd door water.

Een dag later komt er een reddingsboot voorbij. Deze voer al enige tijd rond, op zoek naar overlevenden. Als ze de man zien zitten, roepen ze verbaasd waarom hij daar nog zit en vragen ze hem om naar de boot toe te zwemmen. Nee, roept de man. Ik heb niks te vrezen, mijn geloof zal mij redden. Na enige discussie vaart de reddingsboot toch verder, zonder de man.

Die nacht staat er veel wind en heeft de man geen fijne tijd op het dak. Hij is nat, heeft het koud en zit te rillen naast zijn dakkapel.

De volgende ochtend vaart er een vissersbootje voorbij. De visser weet niet wat hij ziet. Het hele dorp zou geëvacueerd moeten zijn. “Meneer!” roept hij. “Ik kom u redden, spring het water in en zwem naar me toe!” Maar wederom weigert de man.

Die nacht worden de weersomstandigheden te heftig en sterft hij door verdrinking.

Als hij bij de hemelpoort aankomt, gaat hij direct verhaal halen bij zijn schepper. “Hoe kon u dat nou doen Heer? Ik heb me vastgehouden aan mijn geloof, ik ben altijd betrokken geweest bij anderen en ik heb vroom geleefd. Waarom kwam U mij niet redden?!”

“Ik héb je ook redding geboden”, antwoordt de Heer. “Ik heb 2 boten langs gestuurd.”

…. Je zag ‘m misschien al aankomen maar de reden dat ik deze mop deel is niet bedoeld om je aan het lachen te maken, al is het grappig bedoeld. Hoe vaak gebeurt het niet dat je het heel druk hebt, en opeens schiet je iets heel belangrijks te binnen dat je ook nog echt moet doen? Vind je het dan fijn dat je die ‘reminder’ krijgt? Of bouw je dan alleen maar meer stress en frustratie op omdat je het al zo druk hebt? Soms is dat ook de reden dat mensen verzaken, omdat de dingen ze boven het hoofd groeien en ze er ‘echt geen zin meer in hebben’.

Een ander voorbeeld: je hebt het niet fijn op je werk en opeens komt een realisatie over wat je wél graag doet. Je kunt op dat moment genoeg redenen bedenken om daar niks mee te doen, omdat je dat inzicht ervaart als gedoe, een last of een kwelling over hoe dat voor jou toch niet is weggelegd. Óf je kunt het zien als een cadeautje van het Universum.

Je kunt leren leven vanuit inzichten, of eigenlijk gewoon stoppen je inzichten te bekritiseren. Als je vertrouwen hebt in de verbinding met jezelf en de wijsheid in jou, die communiceert middels inzichten en je de allerbeste adviezen geeft, leef je minder in je hoofd en kun je al je potenties en talenten veel beter benutten.

Om met mes en vork te kunnen eten, hoef je niet na te denken over welke spieren je gebruikt. Dat is de wijsheid van je lichaam. Sta er even bij stil dat er nog een wijsheid in je woont. Een bron van kennis en inspiratie die jou kan helpen als je op een kruispunt komt in je leven. Een intern navigatiesysteem dat echt briljant werkt, zolang je het maar met rust laat en het volgt vanuit vertrouwen. Hoe zou je leven er dan uitzien?