21 Dingen Die Ze Je Er Niet Bij Vertellen
Wanneer Je Met Krav Maga Begint
Dus jij schrijft je in voor Krav Maga. Je verwacht dat je sterker wordt. Weerbaarder. Dat je jezelf leert verdedigen tegen allerhande kwaad&onheil.
Yep.
Klopt.
Alleen, er is nog meer, nog zóveel meer, dan dat.
Hier komen ze. De Eenentwintig Dingen Die Ze Je Er Niet Bij Vertellen Wanneer Je Met Krav Maga Begint.
- Dat je rare geluidjes gaat maken. Heel rare geluidjes.
Waar je in het begin nog een beetje beschroomd en awkward om je heen kijkt en zachtjes een halfbakken ‘tsss’ doet sta je na verloop van tijd je technieken auditief te ondersteunen met geluidjes als ‘tsjoew tsjoew’ of ‘bambambam!’ of ‘ushushush’ of ‘foo! foo!’
Dat is omdat je nóg harder slaat wanneer je uitademt bij het kracht zetten. En omdat het ook in het dagelijks leven helpt om een tikje psychotisch over te komen, zodat mensen wel twee keer nadenken voordat ze je aanvallen.
- Dat je snel contact legt
Niets zegt méér ‘hey hallo, zullen wij eens in rap tempo nader tot elkaar komen?’ dan het uitwisselen van klamme omhelzingen, knuffelen van elkaars zweterige oksels, onder een berg mensen gefrommeld liggen terwijl je een stootkussen verdedigt of een mond vol nat t-shirt omdat de ander zijn headlock-on-the-ground al inzette terwijl jij nog midden in een zin zat.
- Dat je een intensieve band smeedt
Best wel veel kravisten hebben ooit voor deze malle activiteit gekozen omdat ze Een Verhaal hebben. Want laten we eerlijk zijn, als je gewoon alleen je muffin-top kwijt wil, dan ga je wel naar zo’n TL-verlicht fitness-hok dat je op elke hoek van de straat vindt. Toch?
Zo’n Verhaal kan best wel heftig zijn. En kan vervolgens zomaar getriggerd worden. Opduiken. Naar de oppervlakte schieten. Al had je het nog zo mooi weggestopt.
Dan is er niets mooiers dan de steun en saamhorigheid ontvangen van andere mensen die dat snappen, van dat Verhaal.
- Dat blauwe plekken een standaard onderdeel van je voorkomen worden
Jou vallen ze al niet eens meer op, maar je omgeving des te meer. Je hoeft in de zomer maar een korte broek of rokje aan te trekken en je krijgt vragen, zijdelingse blikken, opmerkingen als ‘nou nou, lekkere sport is dat zeg’, of een familielid dat passief-agressief ‘het houdt niet op, niet vanzeeeeelf’ begint te neuriën zodra jij de kamer binnenkomt.
- Dat je mascara overal zit, behalve op je wimpers
This one is for the ladies (en misschien ook wel voor sommige mannen want hey, ik oordeel niet.) Spatwaterproof, waterproof, NiagaraWatervalproof, het maakt geen zak uit. Jij ziet er na afloop van je training gegarandeerd uit als een wasbeer met structureel slaaptekort.
- Dat je er retesterk van wordt
Je staat met een stuk groentenla in je hand, want je trok iets te hard.
‘Nee hoor, het gaat wel!’ roep je opgeruimd over je schouder terwijl je dat kastje moeiteloos in je eentje naar boven tilt.
Je kegelt je krav-maatje door de zaal als een bowlingbal wanneer je je techniek eindigt met een, in jouw ogen, beschaafd duwtje.
En als je je krav ook nog eens aanvult met trojan workout dan kan je helemáál je lol op, spierbal-wise.
- Dat je dingen doet waarvan je nooit had kunnen vermoeden dat je ze (ooit) (nog) zou kunnen
Koprollen is echt voor niemand leuk, behalve voor Stephan. Voor normale mensen is koprollen echter niets meer of minder dan de wiskundeles van de krav maga, het ‘ah neeee hè?!’-onderdeel uit je curriculum.
Je zet je handen neer en zet af, maar je bent nét niet overtuigd. Dan hoop je er het beste van terwijl je halfbakken over je zij rolt en daarna eventjes verdwaasd en gedesoriënteerd blijft zitten, als een aangereden eend.
Je oefent en je oefent en je haat het en je wil niet en tóch doe je het en voor je het weet duik ook jij over een stapel stootkussens heen als een blije kleuter op een handvol skittles.
En je vindt het nog leuk ook.
Dat laatste is niet waar.
- Dat je reputatie gaat van ‘badjas’ naar ‘badass’
Jij was altijd die blije labrador die alles maar kwispelend over z’n kant liet gaan. Jij was die lief-lieve push-over voor wie er op het gebied van weerbaarheid nog wel wat winst te behalen viel. Jij was die ‘sorry’-zeggende schattebout die geen recht had op z’n eigen ruimte. Maar dat is nu verleden tijd.
Na les 1 wilde jij al door dat donkere parkje naar huis fietsen. Gelukkig was je verstandiger dan dat, maar het was de aanzet tot jouw huidige mindset. De mindset van ‘hier ben ik’. De mindset van ‘kom maar op’ en ‘kom maar door’ en ‘bring it on’.
De mindset waar zelfs de meest fanatieke samoerai nog een puntje aan kon zuigen.
Heeft effect op je uitstraling hè?
- Dat je ook meteen je lachspieren traint
Met krav maga is het net zoals met snel de trap op rennen: zodra je gaat nadenken ga je op je muil. Raak je in de war. Werkt het niet meer. Krav hoort zo logisch te zijn als je-ene-voet-voor-je-andere. En zo ziet het er ook uit wanneer de instructeur het voordoet. Verraderlijk makkelijk.
Alleen: als jij het probeert is het ineens net alsof je meedoet aan krav-maga-the-musical, de Broadway-versie.
Geen nood; dat hebben we allemaal. Oefenen oefenen oefenen. Trainen trainen trainen. Inslijten inslijten inslijten. En ondertussen niet boos worden op jezelf, maar je lachspieren aan het werk zetten.
- Dat het verslavend werkt
Als beginner sta je jezelf week-in-week-uit een blauw ei op je onderarmen te trainen van het honderdduizendtriljoen keer de three-sixty, terwijl je tandenknarsend kijkt naar de andere hoek van de zaal waar de hogere levels vet coole grond-dingen liggen te doen of met messen, stokken en pistolen in de weer zijn. Dat wil jij ook!
Dus: kiezen op elkaar, trainentrainentrainen, strepen halen. Het wordt namelijk alleen nog maar cooler.
Beloofd.
- Dat je creatief gaat denken
Een stomp op iemands muil is doeltreffend, zeker.
Maar… er is nog zoveel meer! Oren kunnen eráf, ogen kunnen erín, vingers kunnen de andere kant op. Een felle tik tegen de rug van een hand, je knokkel op iemands elleboog, een ijsbeentje, het heeft stuk voor stuk het effect dat iemand even aan iets anders denkt, zodat jij veilig weg kan komen.
Jij lekker out of the box, je aanvaller lekker into het gips.
- Dat je body modifications krijgt
Het topje van je pink groeit ineens opwaarts in plaats van horizontaal nadat je met je vingers een roundhouse-kick wilde blocken. In je grote teen zit een kraakje sinds die blootvoetse trap tegen die toque. Je knie klikt de laatste tijd bij onverwachte bewegingen sinds ‘ie de andere kant op werd gevouwen tijdens dat ene grondgevecht.
Op je bovenbeen prijkt de handafdruk van je maatje, uitgevoerd in het vurigste rood en compleet met alle vijf de vingers. Op je enkel ontstaat zomaar een blauw ei.
Blessures, dingetjes, gedoetjes, pijntjes. Het hoort er eigenlijk wel gewoon bij.
Shake it off. En onthoud dit credo: Beter kléts dan krák.
- Dat je levenslessen leert die je nooit meer vergeet
Zoals: ‘een mes-aanval is als slecht vaderschap: als het moeilijk wordt, wegwezen’, en ‘speel je eigen spel en bepaal zélf de regels’.
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Het mooie is: al deze levenslessen kun je ook buiten de trainingszaal één-op-één toepassen in je dagelijks leven.
- Dat er een nieuw Normaal ontstaat
Een normaal waarbij je schaamteloos in je kruis tast om je toque recht te leggen en er totaal niet van opkijkt als een ander dat doet. Sterker nog; af en toe moet je je bedenken dat je je hand uit je broek moet laten want je staat in de Albert Heijn.
Je knijpt kelen dicht alsof het niks is en daarna bedank je elkaar er ook nog voor, je hebt gesprekken met zinnen als: ‘Zal ik jou nu even aanvallen?’ of ‘Ik wil nu graag dat je tegen mijn kin aan trapt’ en je rolt over elkaar heen als bronstige zeekoeien tijdens paarseizoen.
- Dat je pijngrens omhooggaat
‘Arnica for president,’ mompel je tussen je opeengeklemde tanden door terwijl je je opkomende kneuzingen plamuurt met het groene, naar planten ruikende spulletje.
Als iemand je met een zorgelijke frons attendeert op je blauwe oog antwoord je achteloos: ‘Oh ja, da’s van krav-training vorige week. Hoe gaat ‘ie verder met jou?’
Want pijn, pijn is een emotie.
- Dat you’re gonna play dirty
Bij de een gaat dit wat sneller dan bij de ander, maar het gaat hoe dan ook gebeuren. Jij gaat gemeen worden. Laat je aanvaller je niet los? Dan knie je hem een ijsbeentje, je trapt hem een balzakverknettering of je knijpt zijn been vol paardenbeten. En over bijten gesproken, op den duur laat jij niet alleen je tanden zien, maar ook voelen. De ander geen pijn willen doen? Een mooie eigenschap. Totdat je in wonderlijke bochtjes gevouwen in een hoekje van de zaal gedrukt ligt terwijl iemand hartstochtelijk probeert je luchtpijp in te deuken. Dan moet je wel. En, geloof me, dan wíl je wel. Go, killer instinct!
- Dat je de reflexen krijgt van een tijger gemarineerd in redbull op drie lijntjes coke
Krav maga leert je om te handelen. Te doen. Niet af te wachten tot die klap op je kanis zit of dat mes tussen je ribben, maar om snel preventies te doen of in elk geval het dubbele uit te delen van wat jij net geïncasseerd hebt. Je bent gefocust, je bent ‘aware’, je gaat scannend door de zaal als een dolgedraaide caissière. En ook dát merk je in je dagelijks leven.
- Dat je tactisch inzicht toeneemt
Maakte je in het begin tijdens een zombiegame nog bijna vuur door de wrijving van je schoenzolen door de kleine gestreste pasjes waarmee je schichtig over de mat schuifelde, tegenwoordig zijn je bewegingen ontspannen terwijl je alles in de gaten houdt, je tegenstanders voortdurend op één lijn weet te houden en je alle aanvallen keurig netjes afweert.
Of daar in elk geval je stinkende best voor doet.
- Dat je anders om je heen gaat kijken
‘Als ik met jou naar de kroeg ga, scan jij altijd de ruimte’, viel een van mijn beste vriendinnen laatst op. ‘Zó grappig. We komen binnen en ik kijk of er plek is aan de bar en jij kijkt hoe de sfeer is.’
Inderdaad wordt scannen ongemerkt een tweede natuur. Al was het alleen maar omdat je een lel krijgt van Stephans poolnoodle (TPA-kravisten weten wat ik bedoel) als je waagt om dat te vergeten.
- Dat dit de allercoolste sport is. Ooit.
Nah. Hier is eigenlijk geen uitleg nodig.
- Dat krav maga dus helemaal geen sport is, maar een way of life
Joe!
